De Dutch Mountain Trail

Na een prachtige vakantie afgelopen zomer in het Oetzal, Oostenrijk, begint het toch weer allemaal flink te kriebelen. Het echte bergwandelen mis ik toch wel. 

Dus komt mijn beste maat Iwan met een oplossing. "De Dutch Mountain Trail", of wel de "DMT".  

Ter gelegenheid van het Dutch Mountain Film Festival en geheel in traditie van de Jubiläumswege in de Alpen, is de Dutch Mountain Trail uitgezet. 

Het is weliswaar niet de langste, maar wel de zwaarste wandeling van Nederland geworden, die wellicht zelfs kan concurreren met een serieuze tocht in de echte bergen. 

Het is een ruige wandeltocht van 101 km lang die Seven Summits (toppen) met elkaar verbindt. De route bestaat uit 4 deeltrajecten en je krijgt maar liefst 7 bergtoppen voorgeschoteld. 

Hij loopt van station Eygelshoven (Kerkrade) naar station Maastricht over een route waar het echte berggevoel dus nooit ver weg is. Snelstromende beken, (alpen)weides, holle wegen, Mariakapelletjes, rotswanden en natuurlijk spectaculaire vergezichten: ze zullen je uitdagen en in vervoering brengen tijdens deze trail.

We besluiten, in verband met werk en andere verplichtingen, de tocht in 4 delen te breken. We zitten echter midden in de Coronatijd, dus de horeca bijvoorbeeld is dicht en in hotels mogen ook de restaurants niet open. 

Dag 1
We besluiten toch te gaan wandelen. 
De eerste dag is op vrijdag 9 april 2021. In de vroege ochtend rij ik naar zuid Limburg waar ik mijn auto parkeer bij Iwan. Diens vrouw brengt ons vervolgens naar Station Eygelshoven. Daar begint onze tocht. Met een volgepakte rugzak beginnen we vol goede moed. We hadden al gelezen dat de route slecht bewegwijzerd was. Dus had Iwan het boekje van de DMT gekocht. Ook hadden we de route op zowel een Garmin GPS toestel, alsmede ook op onze smartphone in Komoot gezet. Dus we komen er wel. 
De tocht bleek al zwaarder dan verwacht. Het had de afgelopen dagen flink geregend, dus het Limburgse heuvellandschap was op diverse plekken omgetoverd tot een modderig natuurlandschap. Al glibberend proberen we de Wilhelminaberg op te komen. Hier zijn ze aan het werk, waardoor wij een afslag missen en we ineens, geheel onverwacht (ook voor de werklui) midden in de werkzaamheden op de Wilhelminaberg aankomen. Dit is al top 1 van de Dutch Mountaintrail. We staan hier op een hoogte van 225 meter. Veel tijd om rond te kijken en foto's te maken hebben we niet, want de werklui vragen ons vriendelijk, maar toch heel dwingend om weg te gaan.  Daarbij is het uitzicht ook niet het allermooiste, want je ziet vooral industriegebieden. 

Dus lopen we toch maar snel door. De eerste top hebben we gehad. Nu op weg naar meer uitzichten, die hopenlijk wel wat mooier zullen zijn. 

Vanaf hier wordt alles rustiger. Aangezien we in de coronatijd zitten, waarbij zowel in Nederlands alsook in Duitsland veel gesloten is, komen we ook weinig mensen tegen tijdens de tocht. Ook was Nederland destijds code rood voor Duitsland en waren wij dus niet welkom. Dus we waren wel een beetje huiverig voor eventuele controles. Maar goed, dan zien we dan wel.
Al snel lopen we de grens van Nederland met Duitsland over. Geen enkele controle. Daar waar er flinke controles waren op de snelwegen, is hier niets te zien. Gelukkig. 

Ikzelf vond het stuk in Duitsland niet echt mooi. Het was vlak en eigenlijk alleen maar weilanden en windmolens.  Ik vond het een beetje saai eigenlijk. Maar goed. 
Wat wel interessant is om te zien, zijn de resten van de Sigfriedlinien. Deze piramidevormige blokken vormden een verdedigingsmechanisme van Hitler. Het landschap is nu zo vredig dat je je bijna niet voor kan stellen wat zich hier in de vorige eeuw heeft afgespeeld.
Hier namen we ook even de tijd om de benen even rust te geven. 

Vervolgens vervolgen we onze wandeling terug richting Nederland. Voordat we Nederland binnen wandelen, beklimmen we onze tweede top. De "Schneeberg".  Deze top is 257 meter hoog. Qua uitzicht krijg je daar eigenlijk niet veel van mee, omdat deze namelijk midden in het bos ligt. Maar de weg ernaartoe is wel mooi. Daar krijg je wel een mooi uitzicht over het dal van Vaals en omstreken. We verwachten elk moment flink wat sneeuw. Want de Schneeberg zal toch wel zijn naam eer aan doen? Maar helaas... De Schneeberg dankt zijn naam aan de kalkstenen grond die in de zomer sneeuwwit kleurt. Deze top ligt trouwens niet in Nederland, maar in Duitsland, maar omdat de weg ernaartoe wel in Nederland ligt, tellen we deze top gewoon mee. 

We lopen vervolgens verder naar onze overnachtingsplek. Iwan had nog twee kamers kunnen boeken in Hotel Vallis in Vaals. We kregen daar allebei, een ruime mooie kamer. Na een welverdiende douche was het tijd voor het avondeten. Het hotel had haar eigen restaurant. Maar omdat, in verband met de coronamaatregelen, de horeca was gesloten, konden wij niet in het restaurant eten. Maar afhalen mocht wel. Dus bestelden wij iets van de kaart en kregen wij de maaltijd netjes mee en hebben we deze samen op Iwan's kamer opgegeten.  Na de maaltijd was het tijd voor wat verdiende rust. Dus terug naar mijn kamer, even bellen met de kids en dan languit op bed. 

Vandaag hebben wij gelopen: 

Lengte:             29,38 km

Duur:                6 uur en 4 minuten

Hoogste punt:   255 meter

Stijging:            412 meter

Daling:             366 meter.

Dag 2. Zaterdag 10 april 2021. 

Na een slechte nachtrust (geen idee waarom) is het tijd om te gaan wandelen. Wederom, in verband met de coronamaatregelen is er geen mogelijkheid tot ontbijt in het hotel. Maar tegenover het hotel ligt de Aldi. Dus eerst even de Aldi binnen en daar halen we wat broodjes en beleg voor de rest van de dag. 

Zodra we bij de Aldi naar buitenlopen begint het te regenen. En het is de gehele dag niet meer droog geweest. 

Zoals eerder verteld, mochten wij eigenlijk Duitsland niet in omdat Nederland, "Code Rood" was voor Duitsland.  Nu ligt het hotel op iets van 100 meter van de Duitse grens af, en daar stonden diverse Duitse agenten, de auto's die de grens over wilden rijden, te controleren. Dus we twijfelden even over het wat te doen. 
Toch besloten om gewoon onze route te beginnen en richting de grens te lopen. We begroette de agenten vriendelijk en liepen zonder problemen, Duitsland in. De route begint meteen goed. Want je begint eigenlijk al meteen aan de beklimming van de Vaalserberg. Het vreemde van de hele Dutch Mountain Trail is, dat de Vaalserberg, het hoogste punt van Nederland, met zijn 322 meter, niet tot een van de 7 summits hoort. Ik heb me laten vertellen, dat dit komt omdat het echte berggevoel bij deze top geheel ontbreekt. Dat kan ik me voorstellen, maar de klim ernaartoe is wel een goede. 

Dit is trouwens ook een leuke plek om even de uitkijktoren op de grens te beklimmen voor een prachtig uitzicht over Nederland, Duitsland en België. Maar omdat ik al hoogtevrees heb op wintersokken, hebben we besloten om dit toch maar even niet te doen 🙈.

Ondanks het slechte weer was de wandeling best makkelijk te doen. Ondanks dat alle paadjes en weggetjes erg modderig en glibberig werden. 
Vandaag hadden we echt prachtige uitzichten. 

We lopen langs diverse beekjes, dalletjes, langs wijngaarden, en op bijna elke kruising kom je wel een Mariakapelletje of kruis tegen. 

Dan is het even tijd om af te wijken van de route.  Midden in de Vijlenerbossen aan een zandweg ergens tussen het bergdorpje Vijlen, Epen en Vaals vindt u op 260 meter hoogte, Boscafé ‘t Hijgend Hert’. En daar moeten we natuurlijk even naartoe. Maar ook hier krijgen we te maken met de gesloten horeca. Maar ook hier kun je wel afhalen. Dus....

Na deze uitgebreide voedingsrijke lunch (ahum) lopen we verder. De tocht brengt ons via mooie weelderige "Teletubbies heuvels" en smalle glibberige holle weggetjes naar onze volgende top. 

Het is tijd voor de 3e top, de Eyserberg op 137 meter hoogte. Dit bleek nog een lastige klim omdat alles echt zeer modderig was. 

Tijdens deze wandeling kwamen we, ook gezien het weer, zo goed als niemand tegen. Een "alleen op de wereld" gevoel. De vele regen mocht de pret bij ons ook niet drukken. Veel gelachen en gekletst deze route. En vooral genoten van alles wat Limburg ons te bieden had. 

Vanuit hier lopen we bergaf richting Gulpen, ons einddoel voor vandaag. Je wandelt via een viaduct nog even over de spoorlijn van de Miljoenenlijn heen, een toeristisch stoomtreintje dat idyllisch door de heuvels heen tuft.
Eenmaal aangekomen in Gulpen,

wacht ons nog een laatste klim, naar Top 4, de Gulperberg op 157 meter. Hier wachten we rustig en doorweeks op ons vervoer naar huis. Ik pik mijn auto vervolgens bij Iwan op en rij dan moe, doorweekt en voldaan terug naar huis. 

Vandaag hebben we gewandeld:

Lengte:                 25,63 km 

Duur:                    6.45 uur

Hoogste punt:       326 meter

Stijging:                549 meter

Daling:                 601 meter

Dag 3 vrijdag 16 april 2021

Een week later tijd voor dag 3 van de Dutch Mountain Trail. 
De route van vandaag loopt van Gulpen naar Mesch. Ik rij in alle vroegte naar Mesch, waar ik mijn auto bij de kerk neerzet en daar wordt opgehaald door Iwan en zijn vrouw. Zij brengt ons naar Gulpen waar wij weer beginnen met onze derde dag. 
We beginnen op de Gulperberg (157 meter). Vanuit hier heb je zicht op de vorige toppen, de Vaalserberg en de Eyserberg. Nu zien we het beter dan vorige keer omdat toen zo hard regende.  
Vandaag is eigenlijk wel de mooiste dag. Want hier rondom Gulpen is het prachtig. Het landschap hier is erg heuvelachtig. Als je over het panoramapad bij de Eperheide loopt heb je waanzinnig uitzicht over het Geuldal en de Hoge Venen in de verte. Onderweg kom je diverse koeien tegen, en de prachtige witte huisjes met houten balken. Echte Vakwerkhuisjes. Je waant je echt in het buitenland.  Via dit pad loop je het Bovenste bos in, en daar wacht de volgende top al op ons.....  De Hakkenberg (252 meter). Deze ligt op de grens van Nederland met België. Vervolgens daal je weer af en heb je mooi uitzicht over de Belgische plaatsjes Sint-Martens-Voeren en Plank. En je komt leuke verkeersborden tegen....

In Sint-Martens-Voeren komen we de eerste gelegenheid direct aan de route tegen waar we iets zouden kunnen eten.... ware het niet dat de horeca niet geopend is. Maar Bei Katrien heeft ons toch even voorzien van een lekker bakkie koffie en een lekker stukje vlaai. 

Waarnaar het weer tijd werd om de laatste top op te gaan zoeken. Al kletsend en genietend naderen we onze volgende top.... De Kattenroth (209 meter). Inmiddels onze 6e top. Vanuit hier hadden we een mooi uitzicht op de Voerstreek. 

En dan de laatste meters naar Mesch waar we in mijn auto terug naar huis rijden. Morgen volgt het laatste stuk van de Trail. 

Lengte            33.47km

Duur               7:06 uur

Hoogste punt  254 meter

Stijging           720 meter

Daling             804 meter

Dag 4 zaterdag 17 april 2021

Vandaag worden we weer afgezet in Mesch en lopen we het laatste stuk richting het Station in Maastricht.

Het eerste deel van de route is ronduit saai. Alleen maar asfaltweg. Dit komt omdat, in verband met de Coronamaatregelen, het pondje over de Maas uit de vaart was genomen. Dus moesten we ruim 8 kilometer omlopen. We lopen naar de Stuw van Lieze, waar we de Maas oversteken en teruglopen richting Maastricht. 

Ook dit stuk begint saai, maar wordt steeds mooier. Je loopt door flinke stukken groen waar we ook nog wat restanten uit de oorlog tegenkomen. 

Het stuk langs de Maas is verrassend mooi en rustig. Ik zie zwarte ooievaren aan de oever, eekhoorns in de bossen en zwanen in een lagune; een kleine aftakking van de Maas. En dan komt hetgeen we voor zijn gekomen..... De route richting D'n Observant. 

Deze top beklimmen is een echte uitdaging. Je werkt jezelf via smalle en soms modderige weggetjes omhoog en houd je vast aan boomwortels. En als je niet uitkijkt moet je nog opzij springen voor snel naderende mountainbikers. Ja, de Dutch Mountain Trail is echt niet voor watjes. En dan komt het stijlste stuk. Volgens facebook zou hier een touw hangen waaraan je je kon optrekken naar boven. Je, helaas niet dus. En de helling was al drijfnat, modderig. Dus we hebben flink moeten ploeteren om veilig boven te komen. 

Vanaf de top van de laatste Summit, D'n Observant (171 meter) heb je geen uitzicht, want deze ligt tussen de bomen. Maar tijdens de beklimming heb je tussendoor wél af en toe leuke doorkijkjes op de Maas.

Dan begint de afdaling richting Maastricht. Maar dan ligt er nog een verrassing op de loer. De ENCI Groeve. Indrukwekkende mergelwanden liggen om belachelijk blauwe meren heen. Dit is echt indrukwekkend om te zien. Gelukkig stond hier nog een foodtruck en konden we even genieten van een stuk Limburgse vlaai en wat kouds te drinken. 
En dan is het tijd voor de tocht naar het Station. Je denkt alle beklimmingen te hebben gehad. Nee hoor. Om de ENCI groeve uit te komen mag je een lange ijzeren trap beklimmen met roosters. En dat is niet fijn voor iemand met hoogtevrees. Dus na de nodige twijfel toch maar gezicht naar voren en lopen maar. Niet nadenken, maar klimmen. En na 215 treden sta je boven. Nog even omdraaien en genieten van het uitzicht. 

Vanuit de bossen rond D'n Observant sta je ineens in de ENCI-groeve. Indrukwekkende mergelwanden liggen om on-Nederlands blauwe en turquoise meren heen. Echt een indrukwekkende plek om te zijn! Als je dacht dat je alle beklimmingen al had gehad, dan heb je het mis. Je staat onderaan de ENCI-groeve en moet er met een heleboel traptreden ook weer uit. Maar eenmaal boven kan je nog een keer genieten van het uitzicht op de groeve vanaf het panoramaplatform.

Dan lopen we naar beneden richting de Maas en wandelen we rustig langs de maas richting het Station van Maastricht. 
En daar word ik door Iwan verrast door een echte Dutch Mountain Trail pin. Een metalen blauw-witte pin en die komt op de rugzak.

Vandaag hebben we gelopen:

Lengte                26 km

Duur                   5.32 uur

Hoogste punt      178 meter

Stijging                252 meter

Daling:                319 meter.

Al met al hebben we deze tocht 114,48 kilometer gelopen en zijn we 1933 meter gestegen en 2090 meter gedaald. 

Na heel wat kilometers en hoogtemeters in de benen, kijk ik terug op een zeer succesvolle en leuke wandeling. En 4 dagen qualitytime met mijn beste maat.

In de maanden na deze trail hebben Iwan en ik nog 3x een deel van de DMT gelopen. Samen, met ons gezin en samen met Bever Buitensportwinkels.

Ik raad iedereen aan om deze tocht te gaan wandelen. Je waant je echt in de bergen. Door de uitzichten, maar ook door de vele hoogtemeters die je maakt.